Aan alles komt een eind, helaas voor mij wat te vroeg.

Hallo lieve mensen,

Zoals je aan de titel kan lezen word dit echt een onwijs leuke gezellige blog vol positiviteit en humor, oftewel het leven is hartstikke mooi.

Nou, zo heb ik me de afgelopen week niet gevoeld.

Voor degene die nog in de oertijd leven, geen Facebook hebben of onder een steen leven. Ik schei ermee uit.

11 juni gaat mijn laatste werkdag in en 14 juni vlieg ik naar huis.

"Het begon allemaal deze morgen in mijn melkher.." o nee wacht, ander scenario.

Ik ga het even uitleggen.

Vanaf het moment dat ik hier kwam, hebben ze me in een 80% Duits hotel gestopt, 10% Nederlands en 10% Engels.

Prima, we heb een Duitse spreker onder ons in de Kidsclub. 

Dit hotel was maar van korte duur en ik werd naar een 100% Duits hotel gezet omdat iemand van een team zijn fatsoen niet kon houden en ik zijn plek in moest nemen.

Voor degene die me kennen, ik spreek Duits! Niet perfect maar kan het wel.. ik voel me er alleen niet comfortabel mee om een activiteit uit te leggen en gewoon niet in het Nederlands te lullen.

(Dit heb ik tevens ook aangegeven tijden mijn plaatsing, gaarne een Nederlands/Engels hotel.. geen Duits)

Een voorbeeld van "O jij bent Thais? Dan zetten we je in een Pools hotel"

De weken erna heb ik moeten pendelen tussen 2 hotels ( Simo- Floriana ) vanwege een danstraining, prima.. maar in het ene hotel werken en verplicht eten in het andere hotel ging voor mij een beetje ver. Maarja, ja en amen..

Overdag werken in Floriana en savonds in Simo. 

Na een emotioneel gesprek met mijn manager heb ik om overplaatsing gevraagd naar een Nederlands/Engels hotel, voel ik me prettiger bij.

Kreeg ik niet, maar werd teruggezet naar Floriana. (Lees 3 keer verhuizen in 1 maand tijd) Ook zou ik een stuk verantwoordelijkheid krijgen over de Duitse kinderen..  want ik ben toch van Cosmo, dus dan kan je Duits praten volgens mijn manager.

Na veel telefoontjes met Cosmo Spanje konden die ook geen Nederlands hotel aan me aanbieden. Alles zou Duits zijn. Verhuizen naar een ander eiland had ik ook niet echt trek in.

Het management hier op Mallorca wilde me ook niet overzetten naar een ander gedeelte van het eiland waar WEL veel Nederlanders en Engelse komen.

Heel jammer, want vorig jaar heb ik het echt onwijs tof gehad en daardoor ben ik terug gekomen bij Thomas Cook.

Uiteindelijk na lang nadenken, veel tranen en de gedachte of ik alleen zou blijven voor mijn collega's heb ik de knoop doorgehakt, en kies ik voor mijzelf.

Afgelopen maandag heb ik mijn ontslag ingediend.

Wel met enorm veel pijn in mijn hart, en wanneer ik dit schrijf springen de tranen weer in mijn ogen.

Het voelt echt heel rot om op te staan, met lood in je schoenen naar je werk te gaan, in je Kidsclub te werken zonder enige motivatie en geen lol te hebben in wat je doet omdat je de taal gewoonweg niet (fantastisch) spreekt. En Calla Millor is helaas heel erg gericht op de Duitse markt.

Zo jammer dat mijn laatste seizoen zo moet gaan, maar hier ongelukkig zijn, je voelen als een jojo en een taal spreken waarbij je je niet comfortabel bij voelt is marteling.

Lieve mensen, 14 juni vlieg ik om 10 uur savonds terug naar Amsterdam, voor degene die het leuk vinden om me om half 1 snachts willen ophalen. U bent meer dan welkom.

Hopelijk komt er volgend jaar een iets positiever einde als ik nog in het buitenland ga werken.

Dikke kusjes,